Nostalgia do mody….

Wiosenny poranek o smaku orzechowej kawy, to 10 minut tylko dla siebie. Ulotność marzeń, wspomnienia z dzieciństwa krążą wiec w nowej przestrzeni. Tylko urok przygotowanych wierszy podbija kobiecą zmysłowość. A świat szaleje. Wirus krąży. Zamykam duże  oczy. Marzę,  że żyję w idealnej Arkadii. Wychodzę do ogrodu, zbieram żółte główki kwiatowe i perfumuję najbliższe otoczenie. Pachnie więc nowy dzień: słowami, literkami i modnymi wyobrażeniami.

Wartość ciszy:

1. Bicie starego zegara.
2. Zbiór obrazów.
3. Dźwięki ukrytej muzyki.
4. Sztuka patrzenia na domatorstwo.
5. Sekundy, minuty, godziny – w palecie pozytywnych doznań.

Nostalgia szyje ubrania….

Zakładam na siebie odrobinę kolorów, które podpieram zmysłami smaku. A moda kieruje mnie do garderoby. Dość leniwie wyciągam zieloną sukienkę, dobieram biżuterię i zajmuje miejsce na krześle. Lustro nie kłamie. Stop – klatka. Czas przekręca rzeczywistość.

- 100  pragnień. 1 prawda. 10 przykładów. A wzór podaje dobre rozwiązanie. Idę więc przed siebie z głową pełną marzeń. Wkraczam na most – nie oglądam się za siebie. Widzę cudowne miasto, w którym zabiegani ludzie pędzą do pracy, samochody przejeżdżają na zielonym świetle, a dzieci biegną do szkoły. Poranne zamieszanie,  znam doskonale idealną  drogę, rozpoznaję młodych ludzi. Stop – klatka. Wpadam w wielki wir. Biegnę. Wykonuję zadania. Prezentuję modę na  piękną kreację. Czaruję. Zastygam. Oceniam sytuację. Biegnę. A potem wsiadam do samochodu. Wykonuję zdjęcia. Wybieram urokliwe miejsca w Lęborku. Biegnę. Wpadam do sklepu. Ludzie nadal się na mnie patrzą. Udaję , że ich nie widzę. Pakuję zakupy. Przemieszczam się do domu. Otwieram wirtualne okno na świat. Tworzę  treści. Nie biegnę. Szybuję w nowej przestrzeni. Patrzę na efekty. Wyłączam światło. I czytam wszystko jeszcze  z 10- razy. Zastygam.  

- To obraz dnia, który doskonale znam….

A teraz przewraca się on o koronawirusa. Co zasługuje na uwagę?

- Długa  - wymowna - cisza….

- Zastygam, ale leniwie. Nie biegnę, ale ….marzę o wyjściu z domu….Otwieram okno…. Oceniam jakość powietrza….Słońce wpada do filiżanki z gorącą kawą….miesza uczucia….osładza westchnienia….czas nadal przekręca wskazówki…..motywuje do działań…….nie biegnę…..patrzę….a to wszystko….pozostaje w tyle….cisza krzyczy…..zastygam…..oceniam poziom informacji…..czytam…..nie wierzę…..to zły sen….proszę o inny scenariusz….. nie biegnę…..siedzę….a spokój duszy zależy od aktywności życia.  

Moda podaje przyjacielską dłoń. Przynosi radość i satysfakcję, bo…

Tylko: Tu i Teraz, maluję kolejny nowy dzień.