Radość dawania szczęścia. Umiejętne prowadzenie ludzi do świata ich  pasji!

Magia poranka!

Woda wylewa się z czajnika. Zalewam kawę. Zaglądam do lodówki. Wybieram odrobinę mleka. Przeznaczam, czas tylko dla siebie. Patrzę na słodki sen  mojej   córki.  Widok na taras przywołuje uczucia wnikającej zieleni. Pąki kwiatowe budzą się po nocy. Otwieram pocztę. Sprawdzam, czy przyszła długo oczekiwana wiadomość księgarska. I już wiem, że marzenia się spełnią, w lęborskim „Akapicie” czeka na mnie książka. Łatwość dokonywania zamówień przez Internet, to spore udogodnienie. Poranek leniwie wyciąga do mnie opiekuńcze ramiona. Marzę.

Świat przedmiotów!

Sporo radości dostarcza urządzanie mieszkania i zajmowanie się w ogrodzie kolorowymi roślinami. Czuję , że trwam w „Tajemniczym ogrodzie”, podlewam kwiaty, przycinam krzewy. Nie zapominam przy tym, o fotograficznych migawkach. Obraz – to podstawa do kreowania nowej rzeczywistości.

Dając miłość kieruje ją na właściwe tory!

 W przerwach odreagowywania od obowiązków zasiadam na kanapie i oglądam prace plastyczne mojej córki. Czuję dar artystycznego oceniania naszego otoczenia. Baletnice – tańczą. Zwierzaki – zapraszają na farmy. Portrety- zatrzymują wyrazy twarzy różnych osób. Towarzyszy temu uczucie – miłości. Kochać – to znaczy dać wolność wypowiedzi. Kochać – to znaczy spełniać marzenia. Kochać – to znaczy pozwolić dziecku rozwijać talenty. Kochać – to znaczy finansować edukację. Kochać – to znaczy pomagać w bardzo niewidoczny sposób. Kochać – to znaczy wydobyć z dziecka to, co jest w nim najpiękniejsze.     

Art. – jest całym domu.  

Art. – jest podczas rozmów z nauczycielami w MDK-u.

Art. – jest w Liceum Plastycznym mojej córki.

Czuję, że to jest szczęście.

Szczęście z darów otrzymanych od Boga.