Rozmyślam o cudowności dnia!

W złocie poranka!

Budzą mnie cudowne promienie Słońca. A właściwie zaglądają przez taras do sypialni. Niedzielny poranek wzbogacony błogim lenistwem i planami na  udany, uroczy wypad za miasto, podkręcają mój entuzjazm. Luz modowy, grube ciuchy,  życie w wiejskich, swojskich,  warunkach -  kształtują obraz na złociste odbicie Słońca w lęborskiej rzece. Szybka decyzja  skłania mnie więc do odbycia podróży nad jezioro.  Po drodze oglądam nowe domki jednorodzinne, przysypane śniegiem uliczki, ronda i drogi.

Nad wodą!

Zatrzymuję się przy drzewach, na których puch osiadł już tak uroczo, że przypomina najpiękniejsze polskie baśnie. Jezioro prawie puste odbija kształtne obłoki, a łabędzie podpływają do moich stóp.  Przeznaczam czas na wykonanie zdjęć. Zastygam. Zatrzymuję ulotność tej chwili. Gałęzie nachodzą na tafle wody, pomost trzeszczy, ptactwo nurkuje w wodzie.  Przez moment zostaję sama. Wdycham do wnętrza duszy cudowność tej jednej  chwili. Doceniam dzień. Unoszę się w marzeniach  do namiastki szczęścia. Łapię je w zimne dłonie. A potem…..Czekam na osobistego fotografa.  

Sesja nad jeziorem!

Wykonuję zdjęcia. Energia rozpiera mnie do granic koloru pomarańczowego. Podskakuję. Unoszę ręce. Magia dnia wnika do aparatu. Fotograf zatrzymuje cenne sekundy. Uśmiechamy się do siebie.

Czas minął.

Wracamy do miasta.

Wkraczamy w strefę innej rzeczywistości.

Samochód zatrzymuje się przy światłach.

Śnieg układa się na pobliskich polach.

Droga jest prosta.

Żyję….