W NWL!

Uwielbiam wernisaże z kilku powodów:

-  spotykam się tam  z artystami,

- wnikam w przyjacielską atmosferę,

- oglądam dzieła sztuki,

- przebywam w cudownych miejscach.

Przy sztuce!

Prawdziwa sztuka wyrażania siebie otwiera malownicze drzwi do słów, które „padają” podczas każdego wernisażu, a także z rozwieszonych  obrazów. Odbiorca,  czyli uczestnik imprezy masowej, odczuwa błogość. Pewnie z tego powodu przybywam na takie uroczystości, aby „zapomnieć o całym świecie”, a delikatnie wnikać w  palety barw. I to sprawia, że płynę do:

-  morza, kwiatów, wiejskich klimatów, owoców, czy dzbanów.

Oglądam efekty pracy innych osób, rozumiem wymowne treści artysty plastyka i wiem, że to wszystko dobrze działa.

W zamyśleniu!

W takich chwilach celowo się wyciszam, wkradam się  w wir rozmów, obserwuję ludzi, zajmuję miejsce przy stole, oglądam wystawę, delektuję się ciszą i gwarnymi dyskusjami. Wszystko razem komponuje dobry utwór z domieszką art. –bodźców. Sztuka sprawia wrażenie wiecznie żywej, która wędruje z 1 umysłu do 2. Trudno ją oceniać osobiście, bo ona w każdym człowieku mieszka na inny  - indywidualny - sposób. Dlatego zatrzymuję się przy obrazach. Dotykam ich kolorów. Układam z nich dywany wyobraźni. A one zastygają. Uśmiechają  się z:

-  kwiatów, fal, ogrodów, dodają  wiary w sens i głębię życia.

Życie – to dar.

Talent – to dar.

A Moda – to tło do tego wszystkiego.